با توجه به سابقه‌ی تدریس شما، تفاوت‌ها و شباهت‌های علامه طباطبایی با سایر واحدهای آموزشی را چگونه می‌بینید ؟

ابتدا باید ببینیم در مجتمع علامه طباطبایی چه چیزهایی وجود دارد که آن را با دیگران متفاوت کرده است. اولین نکته ای که به چشم می‌آید، مدیریت ادونس است. ایشان خود یک شخصیت علمی‌هستند. همین موضوع کل ماجرا را عوض می‌کند. ایشان علاوه بر دغدغه‌های مدیریتی، دغدغه‌های علمی‌هم دارد. در کل اینجا یک جای علمی‌است. نکته بعدی مربوط به جذب دانش‌آموزان است. یک دسته از دانش‌آموزان هستند، که مطالبی را که معلم به آن‌ها می‌گوید را فقط حفظ می‌کنند.دسته ای دیگر از دانش آموزان در عین حفظ کردن مطالب، در همان لحظه، پردازش می‌کنند. در این مدرسه ما عمدتاً با دانش‌آموزانی مواجه هستیم که وقتی  مطلبی به آنان گفته می‌شود، موضوع را می‌بینند. گویی که به تماشای یک فیلم سینمایی نشسته اند. این موضوع کار را با دانش‌آموزان اینجا هم سخت می‌کند هم آسان. سخت می‌شود ،چون شما در قامت یک معلم باید بتوانی برایشان فیلم را به نمایش بگذاری و آسان است،  به این علت که وقتی یک بار فیلم را نمایش دادی دیگر همه آموخته اند و دیگر نیازی نیست که موضوع را چند بار برایشان توضیح دهی. با یک بار دیدن همه چیز تمام می‌شود.

رویکرد شما با دانش‌آموزی که نتواند آن فیلم را ببیند، چگونه است؟ اصولاً با دانش‌آموزان ضعیف تر، چگونه برخورد می‌کنید ؟

طبیعی است که در هر مدرسه‌ تعدادی از دانش‌آموز هستند که با نحوه ی تدریس همراه و همگن نباشند. این دسته ازدانش‌آموزان، مخاطب ِخاص، محسوب می‌شوند. من تلاش می‌کنم به این دانش‌آموز یا دانش‌آموزان نزدیک تر شوم و حضوری به آن‌ها سر بزنم.

به نظر شما بچه‌ها هندسه را دوست دارند؟ به طور کلی با هندسه می‌توان به نوعی رابطه‌ی احساسی، همان‌طور که با ادبیات برقرار می‌کنیم، برقرار کرد؟

با توجه به سه دسته دانش‌آموزی که گفته شد، آن دسته‌ی سوم که تصویر را هم می‌بینند، حتی آن چیزی که شما در قالب هندسه می‌گویید، را گاهی به‌صورت شعری می‌بینند. مثلاً وقتی شما شعر انار سهراب سپهری را برای بچه‌ها توضیح می‌دهی، آنجا که می‌گوید برای خرید انار به بازار رفته و قرمزی انار تا بی‌نهایت گسترش پیدا کرده، پس نمی‌شود صد تا انار که نامتناهی است را در یک سبد متناهی جای داد. وقتی این را در هندسه برای بچه‌ها تعریف می‌کنی، آنها نه تنها هندسه را شعر می‌بینند، بلکه هندسه‌ی آنها شعر را هم می‌بینند.

ما به‌واسطه‌ی مشاوران خوبی که در اینجا داریم، دانش‌آموزان را دائماً مورد ارزشیابی قرار می‌دهیم و این نکته باعث شده که خانواده‌ها را کمتر ببینیم. یعنی به علت ارزشیابی مستمر و گزارش به خانواده‌ها، دیگر کمتر نیاز داریم مسائل آموزشی را با آن‌ها به‌صورت حضوری در میان بگذاریم. البته من اگر خانواده‌ها را ببینم خوشحال می‌شوم. چون فکر می‌کنم بعضی وقت‌ها لازم است تا مسائل دانش‌آموزان و خانواده‌ها به‌صورت حضوری در میان گذاشته شود. نکته پایانی را هم بگویم. این مدرسه برای ما یک محیط امن است، چراکه اینجا یک محیط علمی‌‌است تا یک محیط تجاری. از آقای ایرجی تشکر می‌کنم که این مدرسه را تبدیل به یک محیط علمی‌‌کرده‌اند.